Category: катихизис/синаксар

Катихизис за млади.

Кој е човекот? Што е Црквата?

Човекот е создание од разумна душа и прекрасно тело, кое ѝ служи на разумната душа – за да бидат храм на живототворната Троица. Човекот е украс на сите Божји созданија. Бог го дарувал со својот образ и му подарил моќ за живот вечен.

Сите луѓе се браќа помеѓу себе, бидејќи имаат еден Отец, Творец на сите созданија. Браќа се, бидејќи имаат една човечка природа и исти прародители: Адам и Ева.

Човекот е во сродство и со сите останати созданија, од најмалите до најголемите, од атомот до ѕвездите. Бидејќи, на сѐ што постои, присутен е истиот печат на творечката сила и слава Божја, сѐ е сведок на истата мудрост Божја. Бог нѐ љуби со својата вечна Љубов, преку сите созданија, видливи и невидливи. Сѐ што постои, зрачи со љубов и нас нѐ поттикнува на љубов.

Црквата е Тело Христово!

Отецот и Синот и Светиот Дух живеат во таква љубов, благодарение на која, заедничко им е сѐ што имаат. Сѐ што прават – го прават од љубовта, која ја имаат еден за друг. Отецот и Синот и Светиот Дух најпрвин ги создадоа билките, животните… а, на крајот го создадоа човекот. Ги создадоа Адам и Ева, за и тие на билките и животните да гледаат како што гледа самиот Бог – со љубов, и да бидат нивни пријатели. Бог го љубеше Адам како свој син, оттука и човекот го љуби Бога како свој Отец. Слично на нашите родители, коишто од љубов ни го дале животот. Нашите родители, исто така, преку нас гледаат на сиот свет, та затоа светот за нив е убав, како ние што сме им убави.

Continue reading “Заедница на Љубовта (катихизис 2)”

Катихизис за млади.

Кој е Бог? Што е тоа вистинска вера? Каков е Бог?

Бог е Создател на сѐ видливо и невидливо, секаде присутен е, и, полн е со љубов за сите луѓе и сите созданија. Вистинската, Православна вера, ни ја открива големата тајна дека Бог е Троичен, дека е Пресвета Троица, Отец и Син и Дух Свети. Бездруго, тоа не се три Бога, туку само еден Бог, бидејќи трите божествени личности имаат една суштина. Само како приближна илустрација, можеме да го наведеме следниов пример и – вжештената топка на сонцето да ја претставиме како Отецот, зракот којшто излегува од неа како Синот, а светлината којашто се простира насекаде како Светиот Дух; значи, сосема е јасно дека суштината е една, а личностите се три. Преку зракот и светлината се премостува онтолошката провалија, којашто постоеше помеѓу Бога и човекот. Помеѓу Бога и човекот повеќе не постои бездна.

Бог е Љубов. Несебична Љубов. И пред создавањето на светот, Бог Отец не беше сам (како што учат некои религии), туку ги љубеше Сина и Светиот Дух. А, Синот ги љубеше Отца и Светиот Дух. Светиот Дух ги љубеше Отца и Синот. Тоа значи дека Бог е Љубов од вечноста, не само во времето. Пресвета Троица ни служи за пример, како – и ние луѓето, коишто сме создадени личности и различни по народност и образование – можеме со помош на Божјата Љубов да станеме едно богочовечко Тело т.е. Црква, а при тоа соединување да не ги загубиме посебните одлики на секоја личност.

Љубов.

Мајката на малечкиот Теофил за Велигден му подари птица. Теофил многу се израдува на подарокот. Тој имаше голем број играчки, но оваа птица посебно ја засака. Сигурно, затоа што беше жива. На крајот разбра: птицата му беше особено возљубена, бидејќи му ја подари мајка му. А, тој, мајка си премногу ја љуби!

Continue reading “Несебична Љубов (катихизис 1)”

Како благ сопатник на човековото живеење, Пророкот Давид се наоѓа на сите патишта од животот, соодветно се дружи со сите духовни возрасти и блиску е до мнозина што напредуваат. Се игра со младенците, се натпреварува со мажите, ги воспитува младите, ја поддржува староста, секому му станува сѐ. Бива оружје на војниците, тренер на спортистите, борилиште на оние што вежбаат, венец на победниците, радост на трпезата, утеха на погребите. Не постои нешто во нашиот живот што не учествува во оваа благодат. Која силна молитва се збиднува, а Давид да не е поврзан со неа? Која радост од празникот ја вкусуваме без да ја орадости Давид? Во тоа можеме да се увериме и сега;

Continue reading “Светиот Григориј Нисиски за Пророкот Давид”

Денешниов ден е причина за духовна радост. Денес го празнуваме рождеството на Богородица и Приснодева Марија, рождеството на тој прекрасен и благоухан цвет, којшто изникна од „коренот Јесеев“. Го празнуваме рождеството на радоста за сета вселена (παγκοσμίου ευφροσύνης γενέθλιον), во коешто е почетокот на сите празници и почетокот на тајната Христова, како што велат некои од Отците. Ова рождество стана почеток и на воздвижението, на пресоздавањето, на разубавувањето и обновувањето на сė што постои.

Денес се раѓа Таа, којашто во времето, на неискажлив и парадоксален начин го роди безвремениот и предвечниот Бог Логос, Создателот и Спасителот на светот. Сета твар го очекуваше Нејзиното рождество. Ова најново создание не беше само најдобрата девојка на земјата, ниту само најдобрата девојка на сите епохи, туку беше Таа, Единствената, којашто можеше да го симне небото на земјата, да го направи Бога човек.

Continue reading “Рождество на Пресвета Богородица”

Хиландар, Света Гора, 24. 07. 2014 г.

Иезекиил 37. 1, 14. И би раката Господова врз мене и Господ ме изведе преку духот, ме постави среде полето – а тоа беше полно со коски, и ме проведе околу нив, а таму имаше многу, многу коски низ полето и тие беа наполно суви. И ми рече: „Сине човечки, ќе оживеат ли овие коски?”

Continue reading “„Сине човечки, ќе оживеат ли овие коски?””

Светиот отец наш Исаак, великиот и чудесен во доблеста, небесножителниот човек и земниот ангел, по род Сириец, роден е, според едни – во Нинивија, Месопотамија, според други – во Сирија.

Во младешката возраст, заедно со неговиот брат, заминал во манастир. Откако ја облекол ангелската схима и откако се подвизувал во аскетските борби и трудови на општежителниот монашки живот, се оддалечил „сам со Бога“ во осамена келија недалеку од манастирот, кадешто се посветил на отшелнички живот и молитвено тихување.

Не требаше свеќата да биде сокриена во пустината, туку да биде поставена на пастирски свеќник. Кога се прочул по светоста на неговиот живот, ученоста и чудотворството, тој бил избран за Епископ на големиот град Нинивија. На епископскиот, пак, престол, останал само пет месеци. Извесен е еден настан од тој период на неговиот живот. Имено, на светиот Исаак Сирин, во Епископијата му дошле на суд двајца противници. Едниот барал должникот да му го врати долгот, другиот молел да му се одложи враќањето на споменатиот долг. Светиот Исаак Сирин започнал да го советува оној што го барал долгот да почека за враќањето, бидејќи светото Евангелие учи дека воопшто и не треба да го бараме тоа што некој ни го должи. Но, на таа поука на светителот, оној човек, којшто го барал долгот, грубо одвратил: „Бре, оче, остави го веќе тоа Евангелие“! Штом ги чул тие зборови, светиот Исаак Сирин рекол: „Кога овие не го слушаат Евангелието, тогаш што барам јас тука“! Тој тајно се повлекол на гората Мат и таму живеел пустиножителен живот.

Светиот Исаак Сирин составил многу дела од коишто најпознати се неговите прочуени „Аскетски слова“, т.е. неговите беседи за подвижничкиот живот, кои претставуваат омилено четиво за сите Христијани, а особено за монасите. Познато е дека единствената книга, којашто во својата монашка келија ја чувал извесниот подвижник на XX-от век, старецот Паисиј Светогорец, биле словата на светиот Исаак Сирин.

Големиот отец и раководител во духовниот живот, светиот Исаак Сирин, живеел и се упокоил во VII-от век.

Доблеста е огнено и чудесно нешто; таа е во состојба, разгорувајќи ја жарта на божествената љубов, сета душа да ја претвори во оган; и моќ има да го раскрили умот, та од земјата да го вознесе на небесата, и сиот човек да го направи бог по благодат. Бидејќи и овој, велик Симеон, за кого сега станува збор, со сето срце ја засака доблеста и како никој друг се возвиши на нејзините славни висини, потребно е да ги искажеме неговите подвизи и  неговиот живот полн со војувања и борба за доблест.

Светиот Симеон Нов Богослов се родил 949-та година, во селото Галата, Пафлагонија (Мала Азија), од познати и богати родители, влијателни кај локалното благородништво. Уште како дете, кротко и со блага нарав, покажувал исклучителни способности. А, кога пораснал, родителите го испратиле во престолнината Цариград, при нивниот роднина којшто бил близок до императорот. Откако ги завршил таканаречените граматички курсеви, потребно било да премине на повисокиот степен на образование – философските курсеви, но тој се откажал од нив, плашејќи се да не се вовлече во нешто непотребно. Чичко му, пак, при когошто живеел, побрзал да му направи кариера, претставувајќи го пред браќата совладетели Василиј II и Константин VIII, Порфирородните, коишто и го причислиле кон чинот на царедворците.

Continue reading “Житие на светиот отец наш Симеон Нов Богослов”