Не знам како да ти кажам. Ама, патот, вчера ноќта,
во сивата наоблаченост, како театар беше станал.
Едвај се гледаше сцената во проретчениот мрак
и како сенки далечни ми се причинуваа актерите.
Куќите таму и дворојте, и гранките заедно,
чиниш беа реквизити стари и бледи,
тие излегуваа и ја играа чудната нивна драма,
та слушаш воздив и слушаш смеење среќно.
Не знам. Излегуваа, се мешаа и се вкочануваа,
биваше претстава убава и тажна.
Та излезе, Боже мој, и ноќта, додека стоеја,
излезе, Боже мој, и црната ја спушташе нејзина завеса.
– – –
превод од грчки јазик: Епископ стобиски Давид
http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=50&author_id=39
Ламброс Порфирас е псевдоним на Димитриос Сипсомос (1879-1932). Еден е од главните претставници на симболизмот во неоелинската поезија. Некои теоретичари на книжевноста, на пр., М. С. Баура, за симболизмот говорат како за бунт против научниот реализам. Според симболистите идеалниот свет е повистинит од светот на сетилата, а преку симболот се доаѓа до постепено познание на нештата.
Следуваат зборовите на проф. Џ. Китинг, кога вели, отприлика вака: доближете се, имам една тајна за вас! Ние читаме и пишуваме поезија затоа што сме луѓе, членови на човечката раса. Медицината, правото, економијата… се благородни науки и, без сомнеж, неопходни се за поткрепа на животот. Но, Поезијата, Красотата, Љубовта се нешта за кои вреди да се живее!
Моќниот театар не сопира, туку продолжува и ти можеш да придонесеш со своја строфа!
